தி வே ஹோம்

ஜிபுரோ (கொரியப் படம்) - இயற்கையின் சூழலில் அமைந்த மலை கிராமத்தில் எளிமையாக வாழும் பாட்டிக்கும், நகரச் சூழலின் பரபரப்பான வாழ்க்கைக்குப் பழக்கப்பட்ட பேரனுக்கும் இடையிலான முரண்பட்ட வாழ்க்கை எங்கு சங்கமிக்கிறது என்பது தான் கதை. எளிமையான கதைக்கு சுவாரஸ்யமான திரைக்கதையை பார்த்துப் பார்த்து செதுக்கி இருக்கிறார்கள். மொத்தப் பட வசனத்தையும் இரண்டு பக்க வெள்ளைத் தாளில் எழுதி விடலாம். ஆகவே திரையில் தென்படும் ஒவ்வொரு காட்சிகளும், ஒளிப்பதிவும், இசையும் படத்தின் வெற்றிக்கு பக்கபலம் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். நடிகர்களும் தங்களது அருமையான திறமையை வெளிப்படுத்தி இருக்கிறார்கள். ஒவ்வொருவரும் தமக்கான பணியை சிறப்பாகச் செய்திருக்கிறார்கள். நடித்திருக்கும் பலருக்கும் இது முதல் படம் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

கணவனைப் பிரிந்த பெண் ஒருத்தி, பள்ளி விடுமுறையில் இருக்கும் தன் மகனான ஏழு வயது சிறுவனை (சாங் வூ - 7 வயது) மலை கிராமத்தில் தனிமையில் வசிக்கும் தன் அம்மாவின் (கிம்- யூல்-பூ - 77 வயது) வீட்டிற்கு முதன் முறையாக அழைத்துச் செல்கிறாள். அந்த பயணத்திலிருந்தே படம் துவங்குகிறது. குக்-கிராமத்திற்குச் செல்லும் பேருந்துப் பயணமே அவனுக்கு அலுப்பூட்டுவதாக அமைகிறது. உடன் பயணிக்கும் வெள்ளந்தியான மனிதர்களின் பேச்சும், உடல் மொழியும் அவனுக்கு எரிச்சலை ஏற்படுத்துகிறது. பாதியிலேயே திரும்பிவிடலாம் என்று அம்மாவுடன் சண்டை போடுகிறான்.

சிறுவனை அடித்து இழுத்துக்கொண்டு பாட்டியிடம் செல்கிறாள். கணவனைப் பிரிந்து வாழும் அவள், தனக்கொரு வேலை கிடைக்கும் வரை அவனை பார்த்துக்கொள்ளுமாறு பாட்டியிடம் கூறிவிட்டு கடைசிப் பேருந்தைப் பிடிக்கப் புறப்பட்டுவிடுகிறாள்.

மலையின் மேலுள்ள குடிசை வீட்டில் பாட்டியும் பேரனும் தனியாக வசிக்கிறார்கள். தனது குறும்புத்தனத்தால் ஏகப்பட்ட இடைஞ்சல்களை சுற்றியுள்ளவர்களுக்குக் கொடுக்கிறான். சுவையான உணவிற்காகவும், விளையாட்டுப் பெருட்களுக்காகவும் சிறுவன் கொடுக்கும் தொல்லைகளை துறவியின் அமைதியுடன் முதியவள் எதிர்கொள்கிறாள்.

அன்பான பணிவிடைகளும், எளிமையான தியாகமும் மூதாட்டியின் மீதான அன்பை சிறுவனுக்கு ஏற்படுத்துகிறது. அழுக்கானவள் என்றும், பைத்தியக்கார ஊமை என்றும் ஆரம்பத்தில் வெறுத்து ஒதுக்கிய பாட்டியை பிரிய மனமில்லாமல் கடைசியில் சிறுவன் தவிக்கிறான். சில வார்த்தைகளை எழுதி தபாலில் அனுப்ப அவளுக்குக் கற்றுத் தருகிறான். முடிவில் பேரனை வழியனுப்பிவிட்டு சோகம் ததும்ப அந்த மலைப்பாதை வழியே தனிமையுடன் கூன் முதுகிட்டு பாட்டி நடந்து செல்கிறாள். திரையில் இருள் கவிய 'எல்லா பாட்டிகளுக்கும் இந்தப் படம் சமர்ப்பணம்' எனும் எழுத்துக்களுடன் படம் முடிகிறது.

பாட்டிகளுக்கும், பேரப்பிள்ளைகளுக்குமான உறவு மாதிரியான பலமான விஷயம் வேறெதுவும் இல்லை. நாள் முழுவதும், வருடம் முழுவதும் பெற்றவர்களுடன் இருந்தாலும் விடுமுறையின் சில தினங்களில் பகிரக் கிடைக்கும் தாத்தா பாட்டியின் அன்பு வருடம் முழுவதற்குமான உற்சாக ஆற்றல் தரும் விஷயமாக சிறுவர்களுக்கு இருக்கிறது.

எல்லாருமே வாழ்க்கையில் கடந்து வந்த அனுபவங்கள் தான்... திரையில் பார்க்கும் பொழுது இழந்துவிட்ட எதையோ ஞாபகப்படுத்துவதை உள்ளுணர்வு ஏற்படுகிறது. மொத்தப் படமும் ஆங்கில வரிகளுடன் யூட்யுப்-ல் காணக் கிடைக்கிறது.

Youtube Link:

The Way Home - Part 1
The Way Home - Part 2
The Way Home - Part 3
The Way Home - Part 4
The Way Home - Part 5
The Way Home - Part 6
The Way Home - Part 7
The Way Home - Part 8
The Way Home - Part 9
The Way Home - Part 10

இந்தப் படத்தைப் பற்றிய நண்பர் சுரேஷ் கண்ணனின் விமர்சனம்: பாட்டிமார்களுக்குச் சமர்ப்பணம்